Εγγύτητα, κατανόηση, ζεστασιά, φροντίδα, αποδοχή, ενθάρρυνση, αυτονομία, αυτοέκφραση… Μερικές από τις βασικές ανάγκες που όλοι ζητάμε να ικανοποιούνται μέσα απ’ τις σχέσεις μας (είτε είναι φιλικές, οικογενειακές και κοινωνικές είτε, κυρίως, προσωπικές), ανάγκες που θα μπορούσαμε να τις ικανοποιούμε αν οι σχέσεις μας ”άντεχαν” την εγγύτητα αλλά και την… απόσταση που όλοι χρειαζόμαστε, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, με τους άλλους ανθρώπους.
”Νερό και αέρας” για τις σχέσεις είναι το αυτονόητο μεν, αλλά όχι και τόσο απλό τελικά: το να ακούμε και να μιλάμε -ή να ξέρουμε πότε να μη μιλάμε-, δηλαδή αυτό που ονομάζουμε ουσιαστική επικοινωνία.
Μια ”ακροβασία” ανάμεσα σε όσα λέμε και σε όσα δεν λέμε, σε όσα ακούμε και σε όσα… πέφτουν κάτω, μια ικανότητα που καλλιεργείται και βελτιώνεται, αν ο καθένας από μας αποδεχτεί και αναλάβει προσωπικά την ευθύνη και αντιμετωπίσει αυτή τη διαδικασία όχι ως ”αγώνα δύναμης” για το ποιες απόψεις, οι δικές μας ή του ”αντιπάλου”, θα υπερισχύσουν, αλλά ως διαδικασία με στόχο την αυτοέκφραση και την αμοιβαία κατανόηση, με όφελος και για τις δύο πλευρές. Συνέχεια →